Page 53 - Riskli Dergi

Seneler evvel, iş hayatımın ilk senelerinde rahmetli
Nüvit Osmay’ın İnsan Mühendisliği adlı bir kitabını oku-
muştum. İşletmelerde aslında işimizin “insan” olduğu-
nu ve insan yönetmenin bir “mühendislik işi” olarak ele
alınmasını anlatan nefis bir kitaptı.

Beş sene evvel aynı kitap tekrar elime geçti. Büyük bir
zevkle yine okudum. Okuduktan sonra da Benden Gi-
denler Bana Gelenler kitabımı yazmaya başladım ve
yayınladım. İnsan Mühendisliği kitabı bana bir rehber
olmuştu. Deneyimleri aktaran ve yönetimle ilgili küçük
makalelerin hem okunması kolay hem de akıcılığı sağ-
ladığı için kitabı değerli kılıyordu.

Yukarıda bahsettiğim gibi işimiz hem özel hem de iş
hayatımızda “İNSAN.”

Nüvit Hoca kitabının önsözünde şu cümleyi yazmış:
“Yepyeni bir devrin başlangıcındayız. Yapacak çok iş-
lerimiz vardır. Bunları yalnız başına kimse başaramaz.
Teknik ve idari işletmelerde takım halinde çalışmayı,
hepimizin iyi niyetinden, inisiyatifinden ve bilgisinden
faydalanmayı bilen insanların başa geçmesini temen-
ni etmeliyiz,” demiş ve Abraham Maslow’un şu cümle-
siyle devam etmiş:

IŞVERENLER IÇIN “Temel ihtiyaçlardan birisi tatmin edilmemiş bir kişi,
vitamin ve mineral yoksunluğundan hasta olan bir
adam kadar hastadır. İnsanların temel 5 ihtiyacı:
WELL-BEING • Fizyolojik ihtiyaçlar,
• Emniyet ihtiyaçları,
• Sevgi, şefkat ve ait olma ihtiyaçları,
UYGULAMALARI • Takdir, saygı ihtiyaçları,
• İçindeki enerjiyi kullanabilme ihtiyaçları’dır.”